-
1 osadzić
глаг.• вставлять• осадить• поселить* * *osadz|ić\osadzićę, \osadzićony сов. 1. поселить; водворить;2. нанести (ил etc.); 3. вставить; надеть; насадить;\osadzić siekierę насадить топор (на топорище);
4. (konia) осадить;\osadzić kogoś перен. осадить (одёрнуть) кого-л.; 5. хим. осадить (выделить в осадок);● \osadzić w więzieniu посадить в тюрьму;
\osadzić na tronie возвести на престол, посадить на трон+1. osiedlić, ulokować 2. nanieść 5. strącić, wytrącić
* * *osadzę, osadzony сов.1) посели́ть; водвори́ть2) нанести́ (ил и т. п.)3) вста́вить; наде́ть; насади́тьosadzić siekierę — насади́ть топо́р (на топори́ще)
4) ( konia) осади́тьosadzić kogoś — перен. осади́ть ( одёрнуть) кого́-л.
5) хим. осади́ть ( выделить в осадок)•- osadzić na tronieSyn: -
2 osądzić
глаг.• вставлять• осадить• поселить* * *osadz|ić\osadzićę, \osadzićony сов. 1. поселить; водворить;2. нанести (ил etc.); 3. вставить; надеть; насадить;\osadzić siekierę насадить топор (на топорище);
4. (konia) осадить;\osadzić kogoś перен. осадить (одёрнуть) кого-л.; 5. хим. осадить (выделить в осадок);● \osadzić w więzieniu посадить в тюрьму;
\osadzić na tronie возвести на престол, посадить на трон+1. osiedlić, ulokować 2. nanieść 5. strącić, wytrącić
* * *osądzę, osądzi, osądzony сов.surowo osądzić — суро́во осуди́ть
osądź sam — (по)суди́ сам
Syn:ocenić 2) -
3 osa|dzić
pf — osa|dzać impf Ⅰ vt 1. (umocować) to plant, to fasten- osadził papierosa w szklanej fifce he planted a cigarette in a glass holder- osadzić bagnet na karabin to fix a bayonet onto a rifle- diament osadzony w srebro a diamond mounted in silver- binokle krzywo osadzone na nosie glasses perched unevenly on sb’s nose- blisko/głęboko osadzone oczy close-set/deep-set eyes- pies miał nisko osadzone uszy the dog had low-set ears- sędzia dobrze osadzony w środowisku przen. a judge well-established in judiciary circles- wiersze mocno osadzone w tradycji przen. poems deeply set in tradition2. książk. (osiedlić) to settle- osadzić kolonistów na nowych terenach to settle colonists in a. on new territories- osadzić kogoś w więzieniu to put sb in prison3. (umieścić) [autor, reżyser] to set [powieść, sztukę, film]- akcja filmu osadzona jest w świecie artystów the film is set in the artistic world4. (nanieść) to leave a deposit- rzeka osadza muł na polach the river leaves a deposit of silt on the fields- na dnie zbiornika z morską wodą osadzona jest sól there’s a deposit of salt at the bottom of the container with the seawater5. (zatrzymać) to stop short, to bring up short- osadzić konia to bring up a. rein (in) a horse- osadził go w miejscu nagły ból nogi a sudden pain in his leg stopped him short6. przen. (pohamować) to put down- próbował coś powiedzieć, ale z miejsca go osadzono he tried to say something but he was immediately silenced- „uspokój się” – osadził go ojciec ‘calm down’ – his father restrained him7. Chem. to extract Ⅱ osadzić się — osadzać się 1. książk. (osiedlić się) to settle- przybysze osadzali się na pogranicznych ziemiach the newcomers settled on the frontier2. (gromadzić się) to settle, to form a deposit- na ściankach zbiornika osadza się sól salt forms a deposit on the walls of the container- na dnie szklanki osadziły się fusy po kawie coffee dregs settled at the bottom of the glass3. książk. (zatrzymać się) to stop- konie osadziły się tuż przed bramą the horses stopped right before the gateThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > osa|dzić
См. также в других словарях:
osadzić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}osadzać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}osadzić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtownie zatrzymać :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osadzić — dk VIa, osadzićdzę, osadzićdzisz, osadź, osadzićdził, osadzićony osadzać ndk I, osadzićam, osadzićasz, osadzićają, osadzićaj, osadzićał, osadzićany 1. «osiedlić kogoś gdzieś; ulokować, umieścić» Kilkaset rodzin osadzono na nowych terenach. ∆… … Słownik języka polskiego
wbić — dk Xa, wbiję, wbijesz, wbił, wbity wbijać ndk I, wbićam, wbićasz, wbićają, wbićaj, wbićał, wbićany 1. «bijąc, uderzając czymś, naciskając coś, zagłębiając coś w czymś, wepchnąć w coś» Wbijać gwóźdź w ścianę. Wbijać słupy w ziemię. Wbić sobie… … Słownik języka polskiego
